Bænin

ÞÁ SAGÐI KVENPRESTUR EINN:

Talaðu við okkur um bænina. Og hann svaraði og sagði: Þið biðjið í neyð ykkar og fátækt. Ég vildi, að þið bæðuð einnig á hamingju stundum ykkar og þegar þið búið við auð og allsnægtir.                      Því að bænin lyftir ykkur upp í hinar björtu víðáttur lífsins.                                                                Og ef ykkur er huggun í að senda frá ykkur myrkar hugsanir, ætti það ekki síður að vera gleði ykkar að varpa frá ykkur birtu, þegar dagar í sál ykkar. Og ef þið getið ekki annað en grátið, þegar sálin knýr ykkur til að biðja, þá verður hún að knýja ykkur sporum, unz sorg ykkar breytist í gleði. Þegar þið biðjið mætið þið í anda öllum, sem biðja með ykkur, mönnum sem mætast aðeins í bæninni. Látið því heimsóknina í hið ósýnilega musteri aðeins verða fagnaðarfund og hátíð sálarinnar. Því að ef þið farið innn í musterið aðeins til að biðja, munuð þið ekki öðlast.  Og ef þið farið þangað aðeins til að niðurlægja ykkur sjálf, munuð þið ekki upphafin verða. Eða jafnvel þótt hún fari þangað til að biðja um gæði öðrum til handa, mun bæn ykkar ekki heyrast.   Það er nóg, að þú gangir hljóðlega inn í musteri bænarinnar.

Ég get ekki sagt ykkur, hvernig þið eigið að biðja í orðum.  Guð hlustar ekki á orð ykkar nema þegar hann leggur ykkur þau sjálfur á tungu. Og ég get ekki kennt ykkur bænir sjávarins, bænir skógana og fjallana.   En þið synir og dætur fjallana, skógana og hafsins getið fundið bæn þeirra í hjörtum ykkar.   Og ef þið aðeins hlustið í kyrrð næturinnar, getið þið heyrt þau hvísla:                                Vor Guð, þú sem ert okkar fleygi andi, vilji þinn er okkar vilji. Þrá þín er þrá okkar. Það er máttur þinn í okkur, sem breytir nótt okkar, sem er þín nótt, í dag, sem er einnig þinn. Við getum ekki beðið þig um neitt, því að þú þekktir þarfir okkar áður en þær birtust okkur.   Við þörfnumst þín, og með því að gefa okkur meira af þér sjálfum hefur þú gefið okkur allt.

úr bókini Spámaðurinn

Kahlil Gibran